Çanakkale ve Şehitlerimiz...

Çoktan ilan edilmişti seferber,
Avrupalılar akın ettiler beraber,
Naliş başlar gelince Çanakkale'ye,
Ayılınca bağırırlar af eyle diye...
Kalbinle karşı koy düşmana mütemadiyyen
Korkma! Ölürsen cennettesin ebdiyyen...
Allah aşkı ile yanan kalbinin ateşi,
Lakin olmamalı bu aşkın bir eşi,
Ervah yukarı doğru süzüldükçe;
Şahadet sesleri yükseldikçe;
Ecelin geldiysede korkma sakın!
Haydi saldır düşmana akın akın...
İmanın seni durmadan yüceltir;
Tepelerin en büyüğüne sacağını yükseltir,
Leke getirmez adına şanına,
Elmas gibi vatanın bir taşına...
Refah bıraktınız yaptıklarınızla bende,
İhya ettiniz beni olayım size bende (köle) ,
Methiyelerin nicesini yapsak azdır sizlere,
İyi ve güzel bir örnek oldunuz bizlere
Zafer sizin, zafer bizim, zafer hepimizin....

 

BİR YOLCUYA ( Bu şiir Gelibolu yamaçlarında yazıldı.) Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın, Bu toprak, bir devrin battığı yerdir. Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın, Bir vatan kalbinin attığı yerdir. Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda, Gördüğüm bu tümsek, Anadolu’nda, İstiklal uğrunda, namus yolunda, Can veren Mehmed’in yattığı yerdir. Bu tümsek, koparken büyük zelzele, Son vatan parçası geçerken ele, Mehmed’in düşmanı boğuldu sele, Mübarek kanını kattığı yerdir. Düşün ki, hasrolan kan, kemik, etin Yaptığı bu tümsek, amansız, çetin, Bir harbin sonunda, bütün milletin, Hürriyet zevkini tattığı yerdir. NECMETTİN HALİL ONAN   Çanakkale On sekiz Mart günü güneş doğuyor, Alkanlar akıyor Çanakkale’de, Şanlı Türk ordusu arşa varıyor Hesaplar soruyor Çanakkale’de Denizden karadan tutmuşlar yolu, Devletler birleşmiş kurmuş oyunu, Oturmuş masada yazmışlar sonu Mehmedim vuruyor Çanakkale’de Taşınmaz toprağım, bükülmez başım, Daha on sekize varmıştı yaşım, Tükenmiş cephanem, bitmişti aşım, Mehmedim yürüyor Çanakkale’de Al Bayrağa gücün yetermi senin, Attığın tohumlar bitermi senin Denize gömüldü gördük bedenin Mehmedim gürlüyor Çanakkale’de Anzakları tutmuş sürmüş ileri, Kurşunu yiyince çekilmiş geri, Koymuş genç Mehmedim uğruna seri, Destanlar yazıyor Çanakkale’de Yer gök duman olmuş bu neyin nesi Mustafa Kemal’in gürledi sesi Bu milli coşkudur sardı herkesi Bir millet yürüyor Çanakkale’de Türk’üz Türk oğluyuz kanımız bayrak, Zamanı bir bilip günü sayarak, Ova taş demeyip dağı yararak, Mehmedim yürüyor Çanakkale’de Aldığın kumaştan kaftan biçilmez, Bu su size zehir olur içilmez, Adı Çanakkale inan geçilmez, Mehmedim şan katar Çanakkale’de Selahattin Bakır   Çanakkale Vatan kan ağlıyor Millet yorulmuş. Kefen biçer dünya, yer Çanakkale. İmzalar atılmış mühür vurulmuş. Seni mahzun etmek, ar Çanakkale. Gemiler dizilmiş, boğaz kesilmiş. Söz gırtlakta kalmış, sanki küsülmüş. Süngüler takılmış, tüfek asılmış. Koç yiğitler hazır, gör Çanakkale. Yedi düvel birlik olmuş geliyor. Kurşun çarpışıyor, sine deliyor. Siper boşaldıkça, yeri doluyor. İman gözümüzde, fer Çanakkale. Şehitler ölmezler, ruhları yaşar. Böyle bir destanı, görmedi beşer. Hasta Osmanlıydı, yamyamlar şaşar. Düşmana boğazlar, dar Çanakkale. Etten siper olduk, düşmana karşı. Dualar yükseldi, titretti arşı. Allah, Allah sesi Mehmet’in marşı. Eşi yok dünyada bir Çanakkale. Ölüm emredildi, komut verildi. Nice koç yiğitler, yere serildi. Deniz dar gelince, kara görüldü. Geçilmez. geçemez, der Çanakkale. Kara sevdalıydı, Mehmet’im yurda. Çukurlar kan doldu, koca bozkırda. Yeşil sarıklılar, koymadı darda. Onları bağrında, sar Çanakkale. Biri bin eyledik, zoru başardık. Biz iman üzere mertçe yaşardık. İhlasla, şuurla dağlar aşardık. Tarihte misali, var Çanakkale. Süngü karşısında, şaştı kefere. Vatanım diyordu, ölse bin kere. Yüz er düşüyordu, bir tek nefere. Farkımız şehitlik, yar Çanakkale. Yenilmezler rezil oldu kaçarken. Kalender zaferde vardır naçarken. Resulü Cennette kapı açarken. Şehitler kalbinde gir Çanakkale. Haşim Kalender   Çanakkale Savaşı Zaman gelip çatmıştı tüm siperler dolmuştu Çanakkale sanki bir çelikkale olmuştu Kalleş çapulculara haklı bir vuruştu bu Benzeri görülmemiş asıl bir duruştu bu Ne üstte ne başta var nede karınlar toktu Uykusuz gözlerinde zerrece korku yoktu Damgayı vurmak için dünyanın barışına Başladı Mehmetçikler şehitlik yarışına Sırtlanlar aslanlardan dersini alacaktı Hakka tapan bu millet payidâr kalacaktı Zulme ve sömürüye mezar kazılıyordu Bu bir savaş değildi tarih yazılıyordu Yensek de yenilsek de zafer bize aitti Gündüz güneş gece ay bu savaşa şahitti Hakka inanan asker yılmak nedir bilmezdi Şimdi eğilmeyen baş bir daha eğilmezdi Günlerce kan döküldü toprağa oluk oluk Vatan sağ olsun dendi verilirken son soluk Ölmeyi emrederek zafer bizim diyordu İşte Mustafa Kemal işte kahraman ordu Haksız ve adaletsiz bir savaş açmışlardı Çapulcular cepheden gizlice kaçmışlardı Güneş bu topraklara doğarken yavaş yavaş Tüm mazlum milletlere örnek oldu bu savaş İbrahim Yavuz   Şerefim Çanakkale Düşmanlar saldırdı, buralar soğuk Üşüyorum. Lakin birazdan yanar Sessizlik var şimdi yüzler hep donuk Soluyorum. Lakin birazdan kanar Boğazıma düğümlendi geceler Çanakkale’ye dayanmış cüceler Sustum, ama yürek zafer heceler Siperdeyim. Haydi saldır canavar Topu mevziledim her iki yana Denizler doyacak dökülen kana Vatan için verilmeyen bu cana Benimsin diyemem, almalı zafer Şimdi berrak akan nazlı deryalar Birazdan zulüm kusar bataryalar “Allah, Allah” diye inler kayalar Uçuşur üstüme, ölümün kusar İşte Çanakkale; yer, gök inliyor Sipere gizlenmiş Yunan dinliyor Şaşkın İngilizler toptan bitiyor Her ulustan yardım çağrısı arar Vur yiğidim, leşler suda sürünsün İster ise kurt postuna bürünsün Başka işi yokmuş gibi görünsün Kel bodura gamlı oyuncak yarar “Bu boğaz geçilmez” dedi şehidim Ey Ulus, gök kubbe olsun şahidim Bayrak için bunu yaptım ahitim Savaşım, en son kan düşene kadar Kızıla boyanan ah yiğit dağlar Üzülme, yüreğim sana da ağlar Ve lakin adını yazacak çağlar Yazmazsa utansın unutan sağlar Haklı olduğumu bildikten sonra Kimler ne derse desin yok kara Seslenişim imandan yoksunlara Kıymetini bilin, Özütürk’üm der Ramazan Özütürk   Çanakkale Dünü yaşadım, bir at sırtında Orta Asya da, Medeniyyetle nikahımı kıydım, tarihin ilk sayfasına. Kargı tuttum, cirit attım oynadım. Gün geldi, bu bozkıra sığmadım. Dalga dalga ayrılırken bu yurttan, Bir kor gibi dağıldım dört koldan. Henüz, yeryüzünde açmazken bahçelerin gülleri, Bir fırtına olup estim Avrupa dan içeri. Gün oldu, rüzgarlarla yarıştı tuğlarım. Gün oldu, kansız kazandım savaşları. Titrettim kainatı karşısında bu kudretin. Öğrettim, sonucudur bu kudret medeniyyetin. Çağ kapayıp, çağ açtım. Tüm tarih boyu hudutlarda dolaştım. Dünü yaşadım, Çanakkale'de bir siperden. Bir kerre daha şahit oldum, şehit dolu tepeden. O kor hiç sönmemeşti, varoluşundan beri. Yanıyordu Türk'ün gönlünde, hürriyet alevi. Veriyordu canını mehmet, bu yolda gülerek. Suluyordu kanı, hürriyet fidanına dökülerek. Yıkamıyordu düşman,kale gibi dizilmiş cansız bedenleri. Aşamıyordu süngüsü, sağ kalan siperleri. Çiziyordu portresini, tarihin en büyük ressamı. Elindeki fırça süngü, boyası insan kanı. Yağmur gibi yağıyordu gökyüzü, belliki ağlıyordu yastan. Çanakkale'de geriliyordu, sıçramadan önce bu arslan. Türk'ün dünyaya yaşamak için haykırışı idi bu. Düşmanın bükemediği bileği öpüp kaçışı idi bu. Ruhlar gökyüzünden seyrederken bedenleri. Unutma diyordu bir ses, bu toprakta can verenleri. Adnan Ergün   Çanakkale Destanı Bu ne sis ve karanlık görmüyor gözlerim, Sularda kan var kızıla boyandı ellerım, Yığınla geldiler kırk bayraktan millet, Çekmedik kahrını bize yakısmaz zillet, İşte siz kimbilir hangi ildensiniz, Bana vuran nedense hep soluk beniz, Geçilmez,aşılmaz dağlara vurulmaz deniz, Siz küçük tepeler biz sizin efendiniz, Koşarak geldim sipere elimde var silah, Bana vuranın yoktur sinesinde ilah, Ya ölürüm ya kalırım demeden kalktım, Al bayrağı kanımla kefenıme taktım, Conkbayırı,Seddülbahir kızıl renkli dumanda, Boğduk düşmanı satır bıçak kamayla, Neden gelip çatttınız siz bizlere, Canla alınan yeri canla veririz size. Geçilmez buralar akmaz tersine sular, Akan kanımı kırmızıı bayragım yalar, Bu mekan bizim çekin gidin geriye, Ne zamandır kedi aslana verir terbiye. Selçuk Karabulut   Kurtuluş savaşı ve Çanakkale yiğitlerine Ne mutlu ki sana Kanınla suladığın toprağı Vatan ettin bıraktın bana Bana durmak yakışmaz Aklımla yüreğimle Can vermeliyim, toprağıma taşıma Ve sahip çıkmalıyım Önünde saygıyla eğilmeliyim Aziz hatırana Ve haykırmalıyım Var olmanın bedeli Yaşamak için değil Yaşatmak için ölmektir, toprağımızda Mustafa Nuri İnanç